Μια έρευνα σχετικά με το πώς τα ανθρώπινα νευρικά κύτταρα διαφέρουν από τα ζωικά κύτταρα παρείχε στους ερευνητές του Κέντρου Προηγμένων Μελετών Πόνου (CAPS) του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ντάλας σημαντικά στοιχεία για την αναζήτηση αποτελεσματικότερων θεραπειών για τον χρόνιο πόνο.

Ο Dr. Ashbel Smith, καθηγητής Νευροεπιστήμης στη Σχολή Επιστημών Συμπεριφοράς και Εγκεφάλου (BBS) και διευθυντής του CAPS, ηγείται μιας ομάδας που αναλύει τον τρόπο με τον οποίο προκαλείται ο πόνος από τους νοσηροποιητές –τα νευρικά κύτταρα που αντιλαμβάνονται τον πόνο– στους νευρώνες των ανθρώπινων ραχιαίων γαγγλίων (DRG). Η μελέτη, που παρουσιάζεται στο επιστημονικό περιοδικό Translational Medicine, καταγράφει το πλήρες φάσμα των αλυσίδων του αγγελιαφόρου RNA (mRNA) – μια ομαδοποίηση που ονομάζεται μεταγραφόγραμμα, που παράγεται σε αυτά τα κύτταρα.

Επειδή το mRNA είναι ένα μονόκλωνο αντίγραφο ενός γονιδίου που μπορεί να μεταφραστεί σε πρωτεΐνη, τα ευρήματα παρέχουν στους νευροεπιστήμονες μια πολύ καλύτερη κατανόηση των γονιδίων που εκφράζονται στους νευρώνες DRG.

Προηγούμενες έρευνες της Shiers έδειξαν σε γενικές γραμμές ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των νοσηροϋποδοχέων στα ποντίκια και στους ανθρώπους. Η εργασία αυτή εξηγούσε γιατί οι προτεινόμενες θεραπείες πόνου που πετυχαίνουν στα ποντίκια αποτυγχάνουν στους ανθρώπους.

Μια ολόκληρη σειρά από νοσηροποιητές που πολλοί άνθρωποι μελετούν σε ποντίκια, απλά δεν υπάρχουν στον άνθρωπο. Υπάρχουν υπότυποι στους ανθρώπους που δεν υπάρχουν ούτε στα πρωτεύοντα θηλαστικά.

Για να σκιαγραφήσει το προφίλ όλης της γονιδιακής δραστηριότητας σε ένα δείγμα ιστού DRG, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια προηγμένη τεχνική που ονομάζεται χωρική μεταγραφομική, η οποία έχει βελτιωμένες δυνατότητες σε σύγκριση με την αλληλουχία RNA ενός κυττάρου.

Η χωρική μεταγραφομική επιτρέπει να ξεπεράσουν το μεγάλο μέγεθος αυτών των νευρώνων και να δουν με αρκετή βεβαιότητα πού και πώς εκφράζεται ένα γονίδιο στους ανθρώπινους νοσηροποιητές.

Περιγράφοντας τους τύπους νευρώνων που υπάρχουν στο ανθρώπινο DRG και περιγράφοντας λεπτομερώς την έκφραση των γονιδίων τους, η ομάδα διαμορφώνει μια πολύ καλύτερη εικόνα για το ποιες είναι οι φυσιολογικές λειτουργίες για κάθε γονίδιο, δήλωσε ο Price.

«Με αυτήν τη γνώση, όχι μόνο μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα μας για να αναζητήσει φαρμακευτικούς στόχους που δεν θα μπορούσε να αναζητήσει πριν, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε καθόλου τα ποντίκια. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις ανθρώπινες πληροφορίες», δήλωσε.