Την τελευταία δεκαετία, η Ελλάδα υφίσταται μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές σημαντικές προκλήσεις, όπως η ύπαρξη ενός όχι και τόσο ευνοϊκού περιβάλλοντος πολιτικής για τη βελτίωση της διαχείρισης χρονίων ασθενειών, ενός σημαντικού διαχρονικού ελλείμματος σε ολοκληρωμένα μοντέλα υγειονομικής περίθαλψης στην κοινότητα, και αντίστοιχα μια διαχρονική εστίαση σε σημαντικές περικοπές στις δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη, χωρίς να είναι πάντα ορατή η «μεγάλη εικόνα».
Μεταξύ των χρονίων παθήσεων, οι καρδιαγγειακές παθήσεις έχουν τα πρωτεία σε θανάτους στη χώρα μας, επιβαρύνουν πολύ όσους ζουν με αυτές, τους οικείους του, αλλά και τις υπηρεσίες υγείας. Παρά ταύτα, δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα μια συνολική επίσημη κυβερνητική απάντηση σε αυτήν την πρόκληση, ένας αποτελεσματικός εθνικός έλεγχος. Σε αρκετές έρευνες έχουν εντοπιστεί σημαντικές ευκαιρίες για τη μείωση των νοσηλειών που μπορούν να αποφευχθούν.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο επιπολασμός των καρδιακών παθήσεων έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και οι ειδικοί πιστεύουν ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι παρόμοια, ωστόσο η απουσία στοιχείων έχει σημειωθεί ως σημαντικό εμπόδιο για την ανάπτυξη μιας συνεκτικής απόκρισης.
Με βάση τα παραπάνω, μια ολοκληρωμένη ανάλυση των βασικών κενών και των βέλτιστων πρακτικών τόσο στην πολιτική όσο και στην κλινική απόδοση, και μια πολυεπιστημονική και ολοκληρωμένη φροντίδα για τις καρδιαγγειακές παθήσεις, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιβάρυνση των ατόμων, αλλά και τη διασφάλιση της βιωσιμότητα του συστήματος υγείας μας.